Η παρούσα μελέτη ερευνά τη σχέση της λογοτεχνίας και της πόλης μέσα από το πρίσμα των ψηφιακών ανθρωπιστικών σπουδών, εστιάζοντας στον τρόπο με τον οποίο οι ελληνικές πόλεις μεταμορφώνονται σε αφηγηματικά και σημασιολογικά πεδία μέσα στη νεοελληνική λογοτεχνία. Με άλλα λόγια, πρόκειται να επιχειρήσουμε τη δημιουργία ενός «ψηφιακού χάρτη αποσπασμάτων» (digital quoting map) που συνδέει συγκεκριμένα λογοτεχνικά αποσπάσματα με τόπους, πλατείες, δρόμους, αξιοθέατα, ως σημαίνοντα τοπόσημα των ελληνικών πόλεων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο, πόλεις που παραδείγματα από την πεζογραφία και την ποίηση αποκαλύπτουν τη δυναμική σχέση μεταξύ του αστικού χώρου και της λογοτεχνικής γραφής. Μέσα από αποσπάσματα που αναφέρονται σε διάφορα σημεία, όπως (α) οι πλατείες Συντάγματος και Ομόνοιας, η Ακρόπολη και ο Λυκαβηττός στην Αθήνα, (β) η παραλία, ο Λευκός Πύργος και η Άνω Πόλη στη Θεσσαλονίκη, (γ) η πλατεία Λιονταριών, τα Ενετικά Τείχη και ο Κούλες στο Ηράκλειο, αναδεικνύεται με ποιον τόπο ο χώρος λειτουργεί ως ιστορικός, αφηγηματικός και συναισθηματικός φορέας. Παράλληλα, στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μια ψηφιακή βάση δεδομένων (big data) λογοτεχνικών αποσπασμάτων, η οποία παραμένει ανοιχτή και ανανεώσιμη, επιτρέποντας την προσθήκη νέων ευρημάτων από τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Διαμέσου της σύνδεσης κειμένου, τόπου και τεχνολογίας, το ψηφιακό έργο προτείνει έναν νέο τρόπο πρόσληψης της λογοτεχνίας ως χωρικής εμπειρίας και της πόλης ως πολυφωνικού πεδίου πολιτισμικής μνήμης και αφήγησης.